سبد سفارش شما خالی است!

هرچه درباره‌ی اثرات زیانبار وجبران‌ناپذیر وابستگی نوشته‌اند، کم و زیان‌های وابستگی بسیار گسترده و عمیق و تا حد زیادی جبران‌ناپذیر است. زمامداران وابسته با وابسته کردن ملت و کشورشان به امپریالیزم و صهیونیزم جهان، بزرگ‌ترین خیانت را به کشور مرتکب می‌شوند. یکی از زمامداران وابسته‌ی تاریخ معاصر محمدرضا پهلوی بود. او نه تنها یک عضو وابسته بود بلکه به دلیل ضعف شخصی و شخصیتی خود، راه‌های سلطه‌‌ی بیگانگان بر کشور را به آن‌ها نشان می‌داد. وی مردم ایران را ضعیف می‌پنداشت و تضعیف نیز می‌کرد تا با این کار، امکانات کشور را در اخیتار بیگانگان قرار دهد. شاه برای توسعه‌ی نفوذ آمریکا در منطقه و وابسته کردن زمامداران منطقه به آمریکا مسئولیت ژاندارمی آمریکا را پذیرفت، ولی از آن‌جایی که مردم ایران وابستگی کشورشان به بیگانگان را تحمل نمی‌کردند به مبارزه برخاستند و محمدرضاشاه نیز سیاست سرکوب مخالفان خود را در پیش گرفت و در راستای همین سیاست هزاران نفر از مردم را تنها در قیام پانزده خرداد 1342 به خاک و خون کشید. هم‌چنین وی در عرصه‌ی اقتصادی نیز مردم را سخت در تنگنا قرار داد و با اصلاحات ارضی، کشاورزی را به نابودی کشاند و با ملی شدن مراتع، دامداری را از بین برد. همین طور تولیدات داخلی با واردات بی رویه کالا، رفته رفته از بین رفت و... شاه علاوه بر مسائل اقتصادی، در حوزه‌ی فرهنگی و علمی هم رکود ایجاد کرد، به طوری که مردم خفقان را هر روز بیش از پیش احساس می‌کردند. جلد ششم از مجموعه‌ی "57 سال اسارت: تجزیه و تحلیل..." به مجموعه حوادث کشور از سال 1350 تا سقوط هویدا در 15 شهریور 1356 اختصاص دارد.