سبد سفارش شما خالی است!

فضای این نمایش‌نامه مربوط به یک محیط بسته و انتزاعی است و به نظر می‌رسد که نویسنده وقایع آن را در چارچوب یک آسایشگاه به تصویر می‌کشد و افراد آن نیز به ظاهر آدم‌های روانی هستند. این نمایش‌نامه مانند اغلب آثار پینتر، در فضایی پر ابهام و دو پهلو پیش می‌رود. آنچه مخاطب از این نمایش‌نامه می‌تواند دریابد نوعی اقتدار فرو ریخته است که نویسنده با نمادهایی خاص، اردوگاه سوسیالیسم را ـ در دوره جنگ سرد ـ به مهمیز انتقاد می‌گیرد.