سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، نقدی است بر اشعار مرحوم فروغ فرخزاد ـ شاعر معاصر ـ که به بررسی فرم، محتوا و جامعه‌شناسی اشعار وی اختصاص یافته است. به تصریح نگارنده: "اشعار نخستین فروغ به رغم داوری خویش، دارای اهمیت‌اند هم از این رو که راه‌ کمال‌یافتگی شعری او را نشان می‌دهند و هم از این جهت که در فضای زندگانی آن روزها، شورمندی‌های جسم و جنس را با بی‌پروایی بیان می‌دارند. درست است که اشعار نخستین او نه در قالب و نه در ساخت وزن و قافیه و تعابیر، نوآوری ویژه‌ای نداشت، اما مضامین و لحن بیان اشعار، جرات و جسارتی می‌خواست که دیگران نداشتند یا اگر داشتند، مصلحت نمی‌دیدند آن را بیان کنند. این اشعار بین دو قطب مرگ و زندگانی، بین تمنای وصل و بیزاری نوسان می‌کند. شعر ظلمت در کتاب "عصیان"، تحول تازه‌‌ی فروغ را خوب نشان می‌دهد. این شعر با اشعار دیگر این دوره‌ی شعر سرایی او از سویه‌ی قالب، وزن و تصویر، تفاوت دارد و نفس‌ کشیدنی است در جو شعر نیمایی و آزاد شدن از قالب چهارپاره و محتوا و غالبا احساساتی و ساده‌ی آن. شعر فروغ، سویه‌های دیگری نیز دارد: توجه به زیبایی و عشق".