سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در کتاب حاضر تلاش دارد دو وجه سازندة ادبیات یعنی «معنا» و «صورت» را بررسی کند. معنا یا مضمون حاصل تخیل و جنبه‌های تخیلی نوشتار است و صورت به بیان و شیوه‌های بیان بستگی دارد. وی این دو وجه را در چهار بخش مورد بحث قرار می‌دهد. بخش نخست به تخیل و نحوة بیان با نمونه‌های ملموس اختصاص دارد. بخش دوم با عنوان «کنش‌های تخیل»، کنش‌های زبانی و تخیلی را با استناد به نظریه‌های زبان‌شناسان مشهوری چون: «شارل بالی»، «جان سرل» و... مورد مطالعه قرار می‌دهد. در بخش سوم نویسنده حکایت تخیلی را در مقابل حکایت واقعی قرار می‌دهد و دربارة معیارهای مشخص این نوع حکایات به بحث می‌پردازد. در بخش پایانی نیز تعریفی جامع از دو بحث «کسب» و «معنا» ارائه می‌گردد.