سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب از منظر فلسفه قاره‌ای به بررسی «جنون و مرگ» پرداخته می‌شود و در گام نخست با توجه به خوانش «فایدون»، «افلاطون» و «هگل» اثبات می‌شود که جنون و مرگ به‌مثابه نمودهای منفیت، استمرار حرکت دیالکتیکی را تضمین می‌کنند. در گام بعدی در رابطه با مسئله منفیت، تفسیری از هستی و زمان ارائه می‌شود و فلسفه متأخر «هایدگر» به منزله پاسخی به دشواری‌های برآمده از هستی و زمان بازروایی می‌گردد. در گام پایانی بر مناظره میان «فوکو» و «دریدا» در رابطه با تاریخ جنون تمرکز می‌شود و نشان می‌دهد که چگونگی تفکر فلسفی، محدودیت خود را از طریق شیوه‌ای که در آن به منفیت می‌اندیشد پدیدار می‌سازد.