سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب گزیده‌ای است از اشعار محمد رحیم نجف‌آبادی معروف به "مثل رحیم مسلم" و متخلص به "آسف" که در سال 1185 هـ در نجف‌آباد متولد شد و پس از هشتاد و پنج سال در سال 1270 هـ درگذشت. نجف‌آبادی از رهروان شعر عصر بازگشت ادبی بود که در راس این جنبش، جمعی دیگر از شاعران اصفهان قرار داشتند. مطالب کتاب با بررسی موقعیت علمی و اجتماعی اصفهان در سده‌ی سیزدهم هجری به ویژه نجف‌آباد، زادگاه شاعر، آغاز می‌شود. مجامع ادبی نجف‌آباد، ناملایمات روزگار آسف و اخلاق و منش شاعر، معاصرین و ممدوحان وی، و سبک شعری و نگاه فلسفی و عرفانی در شعر آسف از دیگر مطالبی است که در پیش‌گفتار کتاب ذکر شده است. شاعر قالب‌های غزل، مثنوی، رباعی، قطعه، ترجیع‌بند و قصیده را تجربه کرده است که از این میان بخش غزلیات با چهارصد و هفتاد و چهار غزل، بیش‌ترین حجم را به خود اختصاص داده است. عشق و عرفان و برخی گرایش‌های مذهبی عمده‌ترین مضامین شعرهای کتاب را شامل می‌شود. در بخش قطعات، برخی حوادث تاریخی هم‌چون تاریخ وفات فتحعلی‌شاه قاجار یا تاریخ جلوس و وفات محمدشاه قاجار به صورت شعر درآمده است. پیامبر اسلام (ص)، حضرت علی (ع)، ناصرالدین شاه قاجار، محمدشاه قاجار، و برخی فرزانگان ادب‌پرور هم‌عصر شاعر از جمله ممدوحان وی به شمار می‌روند.