سبد سفارش شما خالی است!

در این مجلد از مجموعه‌ی "مفاهیم اساسی در روابط بین‌الملل" که به مبحث "چالش علم و سنت" اختصاص دارد مقالاتی تحت این عناوین فراهم آمده است: "مسائل برپاداشتن نظریه و تایید نظریه در سیاست بین‌الملل / مورتون ای کاپلان"، "نظریه‌ی روابط بین‌الملل: موردی برای یک رویکرد سنتی / هدلی بول"، "بحث بزرگ جدید: سنت‌گرایی در برابر علم در روابط بین‌الملل / مورتون ای کاپلان"، "نظریه‌پردازی که از واژگان منسوخ بهره می‌گیرد: بصیرت بدون مدرک / جی دیوید سینگر"، "همبستگی‌ها / هیدمی سوگانامی"، "نظریه‌ی روابط بین‌الملل و پایان جنگ سرد / جان یویس گدیس"، "مساله‌ی کارگزار ـ ساختار در نظریه‌ی روابط بین‌الملل / الکساندر ونت"، "نقشینه‌های ناهم‌رایی و تجلیل تفاوت، نظریه‌ی اجتماعی انتقادی و روابط بین‌الملل / جیم جورج و دیوید کمبل" و "اثبات‌گرایی فراتر از آن / ستیو اسمیت". در این مجلد توضیح داده می‌شود که چگونه این طرز تلقی وجود داشت که واقع‌گرایی برای به تصویر کشیدن قوانین عام یا گرایش‌هایی که فرض می‌شد ویژگی سیاست بین‌الملل را مشخص می‌سازند، از مثال‌های تاریخی با بیانی بسیار اثرگذارنه و جهت‌گیرانه استفاده می‌کند. هواداران یک رویکرد علمی نسبت به سیاست بین‌الملل خواستار شکل‌های دقیق‌تر توضیح بودند. آنان باور داشتند که چنان چه تحلیل‌گران از فنون مورد استفاده در علوم فیزیکی بهره گیرند، که هم‌اکنون در حوزه‌هایی مانند اقتصاد و روان‌شناسی نفوذ کرده‌اند، به تدریج شناخت ژرف‌تری به دست خواهد آمد. هدف اصلی آنان کشف قانون‌مندی‌های سیاست جهان و ارایه‌ی پیش‌بینی‌هایی درباره‌ی رفتار بین‌المللی بود. بسیاری از هواداران علم بر این باور بودند که توضیح پیش‌بینی‌های علمی‌تر به بازیگران اجازه می‌دهد روابط بین‌الملل را بیش‌تر در مهار خود داشته باشند. چرخش علمی به شدت با معارضه مواجه شد. هدلی بول انتقاد تندی از آن به عمل آورد و از یک رویکرد سنتی‌تر نسبت به روابط بین‌الملل جانبداری کرد که بر قوانین و اصول شکل‌دهنده به جامعه‌ی مرکب از دولت‌ها متمرکز بود. مباحثه میان طرفداران رویکردهای علمی و سنتی معمولا دومین مباحثه‌ی مهم در این حوزه تلقی می‌شود. از برخی جنبه‌ها بحث درباره‌ی علم تا به امروز ادامه دارد. رویکردهای آماری نسبت به روابط بین‌الملل از جمله در زمینه‌ی پدیدار جنگ، هم‌چنان اهمیت دارد و استفاده‌ی دویل از شواهد آماری برای نشان دادن این که دولت‌های لیبرال به طور سرشتی برخوردار از امنیت، از جنگ میان خود اجتناب ورزیده‌اند نزدیک‌ترین چیز به یک قانون سیاست بین‌المللدر این حوزه توصیف شده است. در پانزده تا بیست سال گذشته شایستگی‌های روش علمی به مثابه‌ی بخشی از چیزی مورد بحث قرار گرفته که به منزله روی‌آوردن پسا اثبات گرایانه به روابط بین‌الملل شناخته شده است. نوشته‌های کاپلان و بول هم‌چنان برای درک مباحثه‌ی میان طرفداران رویکردهای علمی و سنتی اهمیت دارند حال آن که در مقالات اسمیت و و کمبل جورج بحث موجود بر سر اثبات‌گرایی توضیح داده می‌شود. در دو مقاله‌ی اخیر به مقابله با مسائلی پرداخته می‌شود که در قلب نظریه‌ی بنیادین کنونی روابط بین‌الملل جای داشته‌اند.