شرح شعر عشق: مثنوی مولوی
این کتاب حاوی تمامی اشعار مثنوی مولوی است که به نحوی در آنها از "واژه" عشق "استفاده شده است. این اشعار دستهبندی شده و در موضوعهای مختلف قرار گرفته و پیام هر یک بازگو شده است. برخی موضوعات عبارتاند از: "عشق و بندگی"، "عشق و توبه"، "عشق و عقل"، "عشق به آینه"، "آتش عشق" و "عشق، عاشق را کور و کر میکند". برای نمونه در "آتش عشق" میخوانیم: "هست عشقش آتشی اشکال سوز/ هر خیالی را بروبد نور روز. عشق عاشق آتشی است که توهمات گوناگون و غیر واقعی را میسوزاند و شکل و صورتهای ساختگی را از بین میبرد. همان گونه که چون نور روز تابیدن بگیرد، توهمات انسان را که در تاریکی بر او عارض میشود، از بین میبرد".