سبد سفارش شما خالی است!

سرمنشا عقد "آتی‌ها" و بازار آن‌ها در مبادله، کالاها می‌باشد. آتی‌های معاصر و بازارهایشان از مفهوم مبادلات "سلف" که به معنای حمایت کردن از کشاورزان در مقابل عدم ثبات قیمت در بازارهای محصولات کشاورزی می‌باشد، توسعه یافته‌اند که مبادلات کالاهای کشاورزی را رونق می‌بخشد. بسیاری از مردم که با بازار آتی‌ها و توسعۀ آن‌ها سروکار دارند یا از دور عملکرد آن‌ها را زیر نظر دارند، معتقدند که بازارهای مبادلات سلف به منظور گسترش فعالیت‌های بورس‌بازی در قالب "ارز و نرخ بهره" تبدیل به بازارهای آتی گردیده است. در چنین شرایطی تولیدکنندگان یا کشاورزان مجبور به رقابت‌ با بورس‌بازان محض شده بودند، و این در حالی بود که بورس‌بازان زیاد در خطر نبودند و تولیدکنندگان نیز در حالی تصمیم‌گیری می‌کردند که نمی‌توانستند آیندۀ مشخصی را برای محصولاتشان پیش‌بینی کنند، بنابراین همیشه با خطراتی روبه‌رو بودند. در نتیجه فروش "سلف کالاها"، دیگر آن مفهوم اساسی (برآورده شدن هدف که عبارت از رونق تولید و تجارت بود) را دربرنداشت. هنوز این باور وجود دارد که بازارهای آتی می‌توانند به عنوان یکسان‌کننده‌های قیمت برای کشاورزان و تولید‌کنندگان به کار روند، هر چند واقعیت چنین است که "بازار آتی‌های ابزارهای مالی" که به عنوان بازار "آتی‌های نرخ بهره" نیز شناخته شده است، می‌تواند منبع درآمدی آسان را فراهم کند، بدون آن که فعالیت‌های اقتصادی واقعی صورت گیرد. این عمل در این حقیقت منعکس شده که حجم مبادلات در بازار آتی‌های نرخ بهره خیلی بیش‌تر از مبادلات مرتبط با بازارهای نقدی می‌باشند. در این میان انتظار می‌رود بازار آتی‌های توسعه یافته بر اساس مفهوم اسلامی "بیع سلم" دارای اثر سالم‌تری باشد. بدین‌ترتیب که نه تنها فعالیت‌های بورس‌بازی را در بازارهای کالا حذف می‌کند، بلکه یک ابزار تامین مالی در بخش کشاورزی به شمار می‌آید. اقتصاد اغلب کشورهای مسلمان در حال حاضر وابستگی شدیدی بر بخش کشاورزی دارد، در حالی که بخش کشاورزی بسیار کم توسعه یافته است. به هر حال، بازار آتی‌های مبتنی بر "بیع سلم" می‌تواند به عنوان یک موسسۀ تامین مالی محصولات کشاورزی، خدمات را عرضه و از این رو در بهبود وضعیت جمعیت روستایی مشارکت کند.