سبد سفارش شما خالی است!

این پژوهش به بررسی آیین میترائیسم (مهرپرستی) در مناقطق مختلف کردستان اختصاص یافته و با استناد به کوه‌ها و غارهای کردستان ـ که اساس آن‌ها شباهت زیادی با مهر دارند ـ صورت پذیرفته است. به تصریح نگارنده: "به نظر می‌رسد زمینه‌ی پیدایش این آیین از دوره‌ی هخامنشی فراهم آمده بود، زیرا در این دوره در کنار اورمزد که خدای خدایان بود و خدای دیگر هم با نام‌های آناهیتا و مهر مطرح بوده است، اما هر دو تحت لوای اورمزد به حیات خود ادامه می‌دادند، در این دوره (خصوصا در زمان اردشیر دوم) میترا نیز جزء خدایان، مورد پرستش قرار دارد و در بیش‌تر کتیبه‌های او از میترا کمک طلبیده می‌شود و برای او قربانی‌هایی صورت می‌گیرد. با این وجود پادشاهان هخامنشی فقط یک روز در سال برای میترا قربانی می‌کردند. احتمالا این جشن مصادف با جشن مهرگان بوده است. بعد از انقراض هخامنشیان خدای خدایان به فراموشی سپرده شد و مهر به تدریج جانشین آن شد. اساس این آیین بر پرستش آتش و مهر استوار است. آب نیز در این آیین از قداست و کهنگی دیرین برخوردار است، به طوری که بیش‌تر معابد مهری در کنار رودخانه‌ها ساخته شد و آناهیتا به عنوان فرشته‌ی نگهبان آب، مورد احترام خاص و عام قرار گرفت و از آن‌جایی که در رشته‌کوه‌های زاگرس، آب و غارهای طبیعی ـ این دو عنصر رازگونه‌ای که ملزومات اساسی دین مهری را تشکیل می‌داد به وفور در دسترس بود، بنابراین می‌توانیم دریابیم که زمینه‌های زیادی برای گسترش و ابقای این آیین در منطقه وجود داشته است". از جمله مکان‌هایی که با استفاده از آن‌ها آیین مهرپرستی در این منطقه به اثبات رسیده عبارت است از: کوه میراجی، کوه بیستون، کوه گاران، بقعه‌ی باباگرگر، میرآوار، خاو و میرآوا، روستای میرگه و.. در پایان نیز افسانه‌ای میتراییستی برگرفته از متن کتاب "اورامی کاله‌به‌ی" اثر "رئوف محمودپور" درج گردیده است.