سازمان همکاری شانگهای: شکلگیری و دورنمای توسعه
تحولات سیاسی وضعیت فعلی جهانی، باعث افزایش اهمیت نقش تلاشهای مشترک کشورها شده و احتمال این که کشوری بتواند به تنهایی از عهدة تهدیداتی مانند تروریسم و... برآید ضعیف است. اما نکتة جالب توجه این است که وضعیت بینالمللی تغییریافتة کنونی برای مقابله با تهدیدات و چالشهای به اصطلاح «نسل جدید» با روشهای تیمی خیلی مناسب نیست و رفع بحران بالقوه فقط با تلاشهای مناسب و مجدد گروهی امکانپذیر است. درک کامل وضعیت فعلی از سوی کشورهایی که در ژوئن سال 2002 در شهر شانگهای بیانیهای دربارة تشکیل سازمان همکاری شانگهای صادر کردند، امری مهم است. روندی که در بیانة مذکور تشریح شده به یک اتحادیة چندجانبه انجامید که از اوایل سال 2004 توانست به عنوان عنصر مستقل حقوق بینالملل در صحنة جهانی نقش ایفا کند. هستة سازمان همکاری شانگهای را پنج کشور چین، روسیه، تاجیکستان، قزاقستان و قرقیزستان تشکیل میدهند. کتاب حاضر ترجمهای است از مقالهای پژوهشی که توسط مرکز مطالعات شرق آسیا و سازمان همکاری شانگهای منتشر شده است و به بررسی روابط اعضای این سازمان با یکدیگر با جامعة بینالمللی اختصاص دارد.