سبد سفارش شما خالی است!

منابع طبیعی «تجدید شونده» در دو مجموعة فیزیکی شامل: آب، هوا و زمین و خاک و زیستی شامل: جنگل،‌ مرتع و حیات وحش قرار دارد. تخریب منابع طبیعی مذکور، امروزه به صورت معضلی جهانی در آمده است و گروه‌های متعددی در سطح ملی، منطقه‌ای و جهانی در پی بررسی ابعاد و پیامدهای آن هستند. تخریب منابع طبیعی تجدید شونده، در ایران نیز روندی صعودی دارد. چنان که توسط مقامات رسمی اعلام شده است ظرف سی‌سال گذشته وسعت جنگل‌های کل کشور از هجده میلیون هکتار به دوازده میلیون و وسعت جنگل‌های شمال از 3/2 میلیون هکتار به دو میلیون کاهش یافته است. مقامات رسمی، راه‌حل مناسب در مواجهه با پدیدة تخریب منابع تجدید شونده در ایران را طرح مشکلات موجود با مردم، در جهت جلب مشارکت آنان در حفظ منابع مذکور می‌دانند و اعلام می‌شود که این امر، نیازمند عزمی ملی و همگانی است و جلوگیری از تخریب بیش‌تر، پشتیبانی جدّی مردم را نیاز دارد. در کتاب حاضر نخست، منابع طبیعی تجدید شونده و تخریب فزایندة آن معرفی می‌شود، پس از آن نشان داده می‌شود که پیامد این تخریب به مسئله‌ای اجتماعی تبدیل شده است. سپس، مشارکت مردم که به عنوان راه‌حل این مسئله پیشنهاد شده است، در مصادیق آن معرفی و نتیجه گرفته می‌شود که تعابیرِ کنونی از مشارکت، در عمل چندان موفق نبوده است، به دنبال آن تعبیر متفاوتی از مشارکت معرفی می‌شود و به بررسی موانع مشارکت مردم در حفظ منابع طبیعی تجدید شونده در عرصه‌های جنگل، مرتع و در قالب مکانی حوزة آبخیز پرداخته و در پایان کتاب نیز اهداف پژوهش ارائه می‌شود.