سبد سفارش شما خالی است!

در رسالة حاضر، ضمن شرح موضوع «تاویل قرآن»، دیدگاه امام خمینی (ره) و «سید حیدر آملی» در این‌باره مقایسه می‌شود. تاویل در اصطلاح به دو معنا آمده است: «توجیه متشابه» و «توجیه باطن» در این رساله، تاویل، در معنای دوم آن، یعنی «توجیه باطن» مد نظر قرار گرفته است. طبق دیدگاه امام خمینی (ره) و سید حیدر آملی، توجه به معنای باطنی آیات به وسیلة تطبیق میان کتاب‌های «تدوین»، (قرآن کریم) و «تکوین»، (جهان هستی) است که به آن «تاویل عرفانی» اطلاق می‌شود. از منظر امام خمینی (ره)، برای نیل به قوة تشخیص و درک معارف باطنی قرآن از راه تاویل، شرایط عملی ـ تحصیل طهارت قلبی و طلب فهم و تدبر در معانی ـ و علمی ـ شناخت زبان و سبک بیان قرآن، شناخت قواعد شریعت ـ لازم است و در دیدگاه آملی، به جز شرط عملی دوم بقیة شروط مطرح می‌باشد. در کل می‌توان اظهار کرد که دیدگاه حضرت امام و آملی بسیار به هم نزدیک است. لازم به ذکر است در پایان رسالة حاضر، نمونه‌هایی چند از تاویلات عرفانی امام خمینی (ره) و سید حیدر آملی، ارائه شده است.