پرنده در باد
اشعار این دفتر به سبک نو و با مضامین اجتماعی سروده شده قطعه آغازین آن بدین قرار است: قلب ناودان ترک برداشت/ گونههای کوه خیس شد/ خاک قرمز خندید/ پرندهای به قطره آبی خود را شست/ دختری گلدانش را به آفتاب سپرد/ کسی آهسته قدم برداشت/ چکاوکی فریاد کشید:/ زمان عصیان دانههاست!