از قبیل زندگان
شعر فارسی - قرن 14
«امیر مهدینژاد» از سال 1379 به طور جدی به سرودن پرداخته و برخی سرودههای او، پیش از این، علاوه بر مطبوعات در مجموعههای «رجزمویه»، «پیادهها» و «پبش از اقیانوس» منتشر شدهاند. او افزون بر کسب سرو بلورین دومین جشنوارة شعر فجر، چندین بار در جشنوارهها و کنگرههایی نظیر «کنگرة شعر جوان»، «شبهای شهریور»، «کنگرة شعر دفاع مقدس» و «جشنوارة هنر آسمانی» برگزیده شده است. مهدینژاد علاوه بر سرودن، دستی نیز، در طنزنویسی دارد و هماکنون دبیر تحریریة فصلنامة تخصصی «شعر»، دبیر شعر پایگاه اینترنتی فرهنگی و ادب فارسی «لوح» و همچنین دبیر تحریریه «سایت دفتر طنز حوزة هنری» است. مجموعة حاضر گزیدة اشعار او، در قالبهای غزل، رباعی، نو و ترانه است. پارهای از عنوانهای این سرودهها عبارتاند از: سنگی به صخره خورد و ترک برداشت؛ این رسم ماست؛ چراغ کوچة شب؛ بغض تاریخ؛ شعرهای شهید؛ دعوت؛ دروغ ممنوع است؛ حراج؛ پشت خط آغاز؛ شب و پنجره؛ ما مردان نبرد تمرین شدهایم؛ ابرم اما ز بادها مایوسم؛ روایت موازی؛ و آهای جورنای شهر.