سبد سفارش شما خالی است!

«محمد بن حسن عسکری»، معروف به «حجت بن الحسن» بنابر اعتقاد شیعیان دوازده‌امامی، دوازدهمین و آخرین امام و همان «مهدی موعود» است. او فرزند حسن بن علی عسکری، امام یازدهم شیعیان، و همچون پیامبر اسلام نامش محمد و کنیه‌اش «ابوالقاسم» است. «امام زمان»، «صاحب الزمان»، «ولی‌عصر»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب مشهور اوست. در باور کنونی شیعه دوازده امامی، حجت بن حسن در نیمه شعبان سال 255 یا 256 ه‍.ق در سامرا به دنیا آمد؛ او در 5 سالگی و پس از وفات پدرش به امامت رسید. پس از وفات حسن عسکری، مهدی تنها از طریق چهار سفیر یا نایب با شیعیان تماس می‌گرفت. البته بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که از آغاز، تعداد وکلا محدود به چهار تن نبوده و اصطلاح نیابت خاص در قرن‌های چهارم و پنجم هجری توسط علمای شیعه مانند شیخ طوسی و برای تبیین غیبت صغری ایجاد شده ‌است. پس از یک دوره 70 ساله -موسوم به غیبت صغری- و با مرگ «علی بن محمد سمری»، چهارمین نایب امام دوازدهم شیعه، بار دیگر حیرت شیعیان را فراگرفت. آن‌ها درنهایت در سده پنجم به تبیینی عقلی در کلام شیعه از غیبت امام دست یافتند. به ‌باور شیعیان، پس از دوران سُفرا، شیعیان با مهدی (عج) به ‌طور مستقیم در ارتباط نیستند و این دوران را اصطلاحا «غیبت کبری» می‌نامند. پس از پایان دوره غیبت، وی با عنوان مهدی (عج) قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که توسط وی حق و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید. این کتاب گزیده‌ای از کتاب «امام مهدی از ولادت تا ظهور»، نوشته «سیدمحمدکاظم قزوینی» است که به زندگانی حضرت مهدی (عج) می‌پردازد.