سبد سفارش شما خالی است!

اخلاق در مکتب اسلام با آن‌چه در اخلاق نظری، علمی، عرفی و... عرضه می‌شود، تفاوت دارد. اخلاق در این مکتب، حاصل تربیت و ایمان است. نه ادبی جدا از ایمان، بلکه ادبی برآمده از ایمان و نمایش ایمان؛ ادبی که در درون آدمی پای دارد، از پوست تا قلب و عقل؛ ادبی که پایش در نفس با عنوان صفت است و با نام سیرت است و بالاخره خوی است و خلق و این خلق دستی دارد به اعتقاد و ایمان و تکیه‌ای دارد بر ملکات و سکنات نفس. برای تحقق چنین اخلاقی، ابتدا آدمی فطرت خود را سالم می‌دارد و آن‌گاه به اسوۀ ادب تولی می‌کند. بر این اساس لازم است تا ابتدا به کلام خداوند، آن‌گاه به کلام رسول و امامان (ع) متمسک شویم تا ابتدا ادب، زیربنای ملکات و سکنات نفسانی ما شود، آن‌گاه ادب در مسائل فراتر از رعایت غیر و حرمت به حقوق دیگران پا نهاده، بلکه به سایرین خیررسانی شده و خیرها هر دم به خیری برتر مبدل شود. نوشتار حاضر به بررسی موضوع اخلاق و انسان از منظر قرآن کریم با نگاهی بر احادیث در روایات معصومین (ع) اختصاص یافته است.