سبد سفارش شما خالی است!

در داستان «اشک عجز»، راوی از دست دبیرش با معذرت‌خواهی و عجز و التماس از این سو به آن سو می‌رفت. معلم آن‌قدر به دنبالش دوید که نفسش بند آمد و با عصبانیت پشت میزش نشست و یک نمرة منفی به او داد. او تصور می‌کرد که معلم از دنبال کردن او منصرف شده، اما هنگام زنگ تفریح، ضربة سنگین دست معلم را بر روی سر و صورتش احساس کرد. راوی بعد از رفتن معلم در کنج حیاط نشست و تصمیم گرفت از آن پس هیچ‌کس نباید اشک او را ببیند. بعدها زیر شکنجة افسر عراقی و حتی با غرق خون شدن کمرش، به عهدش وفا کرد و اثری از اشک در صورتش نبود. مجموعة حاضر مشتمل بر داستان‌های کوتاهی تحت عنوان او و او؛ اشک عجز؛ وقت انتقام؛ فریبا؛ مرگ من؛ جهان؛ و محتاجان طلبکار است.