سبد سفارش شما خالی است!

کتاب مصوّر حاضر، از مجموعة «داستان‌های پیامبران» است که به داستان «حضرت ابراهیم (ع)» اختصاص یافته است. هدف از نگارش این کتاب، آشنایی گروه‌های سنّی (ب) و (ج) با داستانی اخلاقی از زندگی پیامبران است. در هر مجلّد یکی از بزرگان خانواده برای «فاطمه»، «جعفر» و برادر کوچکشان داستانی آموزنده تعریف می‌کند. در این کتاب آمده است: «فاطمه» و «جعفر» به ستاره‌ها و ماه زیبا چشم می‌دوزند و دربارة زیبایی آن‌ها صحبت می‌کنند که مادربزرگ به آن‌ها نزدیک می‌شود و صحبت‌هایشان را می‌شنود. این ماجرا باعث می‌شود تا مادربزرگ داستان حضرت ابراهیم(ع) را تعریف کند. «حضرت ابراهیم(ع)» در زمان «نمرود» و به صورت پنهانی متولّد شد و در سن جوانی با شکستن بت‌ها در آتش «نمرود» افتاد. آتش به خواست خداوند بر ابراهیم(ع) گلستان شد و «ابراهیم (ع)» همراه «لوط» و همسرش «ساره» و یک کنیز به نام «هاجر» و یارانش از شهر خارج شد. «ابراهیم(ع)» و یارانش در سرزمین «شام» و «فلسطین» جای گرفتند و به تبلیغ یکتاپرستی پرداختند. «ابراهیم(ع)» در همان سنین کودکی آموخت که پروردگارش ماه، خورشید و ستاره نیست و پای در راه یکتاپرستی گذاشت.