سبد سفارش شما خالی است!

با روی کار آمدن عمر بن عبدالعزیز، دوره‌ی صدساله‌ی جلوگیری ازاحادیث پایان یافت وحکومت، دستور نگارش احادیث را صادر کرد، ولی برای نگارش احادیث دو شرط وجود داشت: درعلم "رجال و درایه" مقرر کردند که چنان که یکی از راویان حدیثی، هواخواه و شیعه‌ی امام علی (ع) باشد آن حدیث بی‌ارزش و ضعیف خواهد بود. دوم این که کوچک‌ترین برخوردی با حیثیت قدرت‌مندان پس از رسول خدا و خلفای راشدین در احادیث موجود نباشد. کتاب‌هایی که با رعایت این دو شرط نوشته می‌شوند، صحیح نام گرفتند. "الصحیح بخاری" تالیف محمد بن اسماعیل بخاری (متولد 196 ق) و "الصحیح مسلم" تالیف محمد بن مسلم نیشابوری (متولد 206 ق) دو کتاب بسیار مهم حدیث در میان همه‌ی مذاهب اهل سنت است. این دو کتاب درمیان 6 کتاب حدیث (صحاح سته) معتبرترین هستند؛ به طوری که هرکس از مطالب این دو کتاب آگاه باشد همه‌ی اعتقادات اهل سنت را درخواهد یافت. بی‌تردید احادیث صحیحی دراین دو کتاب موجود است، اما روایت‌های فراوانی نیز وجود دارد که با اصول مسلم قرآنی و نیز احادیث صحیح دیگر در تضاد است. نگارنده در کتاب حاضر در نقدی منصفانه و جامع، نقاط ضعف این دو کتاب را بررسی می‌کند.