فرهنگواره کنایی و امثال قمی
در کتاب حاضر، مجموعهای از "کنایات "و 640ضربالمثل، به ترتیب حروف الفبا تدوین شده است .نگارنده قبل از درج کنایات و ضربالمثلها، درباره کنایه، ضربالمثل و پیشینه ضربالمثل توضیحاتی داده است" .گروهی از ترکیبها که ویژه ناحیه قم است و مثل واژههای گویشی جنبه محلی دارد و علیالاصول در شهرهای دیگر کاربرد ندارد :با ریه کشیدن :barie kasidan =تحمل ناراحتی کردن، نظریه دلبستگی یا وابستگی تحمل سختی و زحمت کردن و دم نزدن ...گروهی از ترکیبهای کنایی که به علت تبادل فرهنگی و زبانی بین چند شهر یا نهایت همه شهرها مشترک و رایج است چون در این شهر نیز عین آن ترکیبها یا نزدیک به آن متداول است جزو ترکیبهای کنایی قم به حساب میآید :آش دهن سوز نبودن :در خور اعتنا و توجه نبودن، ارزش نداشتن ...ترکیبهای کنایی مضبوط همه جزو اقسام کنایه از فعل است و ضبط آنها بیشتر به صورت مصدر مرکب است ;اما شماری به نسبت معدود از واژههای کنایی به گونه مصدرهای بسیط جمعآوری شده که نمونههایی از آن در این جا میآید : "آغسن =آغستن :با فشار چیزی را در چیز دیگری فرو کردن و جای دادن"، "پجاریدن :Pejaridan =آرایش کردن، تملق گفتن ""انقده بش پنجار :"این قدر تملق نگو"، "پسایی :به نوبت بودن کار"، "چکیدن :cakidan =مخفیانه فرار کردن، در رفتن، جیم شدن"" ."بچک :Becak = "فرار کن"، "چندیدن :لرزیدن"، "یازندگی :تیغ زنی، گدایی ."