سبد سفارش شما خالی است!

«واقعه» عبارت از امور غیبی است که برای اهل خلوت آشکار شود و اگر در حضور باشد، مکاشف گویند و نیز، واقعه آن چیزی است که سالک در اثنای ذکر ببیند و اثنای استغراق حالش، با حق ملاحظه کند. به نحوی که غایب شود از محسوسات، و آن بین نوم و یقظه است که مکاشفه هم نامند. و آنچه فرود آید در دل نیز "واقعه" گویند. نویسنده‌ی این کتاب پس از تبیین این تعریف در بخشی دیگر می‌نویسد: «حق ـ سبحانه و تعالی ـ دائماً با اسما و صفات خود، بر ممکنات، تجلی می‌نماید و این تجلی به فراخور آن اسم و به سعی وجودی آن موجود، بسته است و به طور مثال، اشرف موجودات، متجلی به تجلیاتی است که آن تجلیات، اعظم تجلیات و اشرف آن‌هاست، تا اخص موجودات، محکوم به این حکم شریف اند. نگارنده در این کتاب با ذکر داستان شخص بی سوادی که به علت پافشاری در انجام درست احکام دین، بر اثر معجزه، قادر به حفظ تمام آیات قرآن در عرض یک شب شده، سعی دارد علل خوشنودی خدا را برشمارد.