سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر تحقیقی است درباره سه قصه‌نویس مشهور انگلیس :((دانیل دیفو( 1660تا 1731)))، ((سمیوئل ریچاردسون( 1689تا 1761))) و ((هنری فیلدینگ( 1707تا 1754))) . که طی آن ویژگی نوشته‌های آنان و دلایل روی آوری مخاطبان به آثارشان نقد و بررسی می‌شود .مبحث نخست کتاب مربوط به((واقع‌گرایی و شکل قصه)) است که در پی آن، عنصر ((جماعت کتاب خوان)) و ارتباط آن با((پیدایی قصه)) ارزیابی می‌شود .نویسنده در این بخش و قسمت‌های دیگری از کتاب، سعی دارد ارتباط پایدار بین ویژگی‌های بارز ادبی قصه را با خصایص جامعه انگلیس در قرن هفده و هیجده، روشن سازد .مباحث بعدی کتاب به ارزیابی آثار سه شخصیت مذکور اختصاص دارد و در انتهای کتاب نیز یادداشتی تحت عنوان((واقع‌گرایی و سنت بعدی)) فراهم آمده است .نویسنده در این بخش خاطر نشان می‌کند :((پس از ریچاردسون و فیلدینگ، اهمیت نقش قصه در صحنه ادب رو به افزایش گذاشت ...این افزایش کمی به هیچ طریق با رشد کیفی هماهنگ نبود .قصه نیمه دوم قرن هجدهم، جز در چند مورد استثنایی، دارای ارزش نهادی اندک بود((...، زیرا فشارهای اعمال شده از سوی کتابفروشان و کارگزاران کتابخانه‌ها، سبب گردید نیازی کاذب در جماعت خواننده پدید آید و آنها را به سمت ماجراهای عاشقانه ـ فارغ از نکته سنجی ـ بکشاند .