زیستپذیری و کیفیت محیطی فضاهای ناکارآمد شهری
شهرسازی - طرح و برنامهریزی / فضاهای عمومی - جنبههای زیستمحیطی / شهرسازی - جنبههای زیستمحیطی
زیستپذیری به یک سیستم شهری که در آن به سلامت اجتماعی، کالبدی و روانی همه ساکنان توجه شده است، اطلاق میشود. در این پژوهش ابتدا پویایی شهری و ابعاد آن تعریف میشود، سپس دیدگاه اندیشمندان شهرسازی درباره پویایی فضاهای شهری ارائه میگردد. در ادامه معیارهای تعیین بافت فرسوده بر اساس مصوبه شورایعالی شهرسازی و معماری ایران معرفی و ابزارهای مورد استفاده در برنامهریزی شهری بررسی میشود. در پایان با بیان مؤلفههای تأثیرگذار بر کیفیت محیط شهری رابطه زیستپذیری و نقش آن در کیفیت محیطی فضاهای ناکارآمد ارزیابی میشود.