نقد تطبیقی جایگاه انسان در شاهنامه و مهابهاراتا
فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - نقد و تفسیر / ادبیات تطبیقی / انسان در ادبیات
ادبیات تطبیقی بررسی روابط تاریخی ادبیات ملی با ادبیات دیگر زبانها است. این نوع، دارای اهمیت بسیاری است و باعث بهتر شناختن آثار ملل مختلف میشود. شاهنامة فردوسی و مهابهاراتای هندی، دو اثر حماسههای بزرگ ادبیات جهان هستند. نگارنده در کتاب حاضر به نقد تطبیقی این دو کتاب، دربارة جایگاه انسان پرداخته است، چرا که فرهنگ هندی و ایرانی در گذشتههای دور با یکدیگر بسیار نزدیک بودهاند. نویسنده ضمن روشن ساختن وجوه اشتراک و افتراق این دو اثر بزرگ، با توجه به موضوع انسان، به تبیین جهانبینی و زیربنای اعتقاد شخصی سرایندگان شاهنامه و مهابهارات پرداخته، همچنین شناختن انسان ایرانی و هندی و انسان آرمانی در این دو مجموعه را به تصویر کشیده است. برخی از عنوانهای مطالب کتاب عبارتاند از: انواع ادبی؛ انسان در ادیان؛ انسان کامل در عرفان و تصوف؛ انسان در ادیان ایرانی؛ فردوسی و شاهنامه؛ حماسههای هنری؛ ابعاد انسانی در شاهنامه و مهابهارات؛ ابعاد فرهنگی انسان در شاهنامه و مهابهارات؛ و مهمترین ویژگیهای خرد در شاهنامه.