سبد سفارش شما خالی است!

شالوده فکری میرو و هنرمندان هم عصرش، تحت تأثیر تئوری‌های زیگموند فروید بود. آن‌ها با تبعیت از نظریه تداعی آزاد که منجر به دسترسی جریان سیال ناخودآگاه می‌شد و امیال غریزی را به واسطه تجربه هویدا می‌کرد، آشنا بودند. در واقع، مرزهای ناخودآگاه و توهمی را تجربه می‌کردند تا افکار پس ذهنشان را با توسل به ساخت اثری هنری ثبت و ضبط نمایند. با تمسک به وهم تا جایی پیش می‌رفتند که اشکال و اجسام را روی کاغذ بازنمایی کنند. خود میرو برای دستیابی و القای چنین وضعیتی به وهم گرسنگی، موهومات ناشی از فرط خستگی و یا حتی شیدایی برآمده از سرمستی متکی بود. میرو در جایی اذعان می‌کند که خواندن اشعار سورئالیستی، عامل ورود وی به عالم وهم و خیال می‌شود.