سبد سفارش شما خالی است!

وفور فکر مانع از واضح و دقیق صحبت کردن رودین می‌شد. تصور پشت تصور، هر نمونه را با نمونه دیگری در می‌آمیخت و تشبیهات سخت، به جا یا غیر منتظره و جسورانه‌ای را به کار می‌گرفت. رودین راز بزرگی را می‌دانست از موسیقی کلام. می‌توانست با تارهای دل شنونده بازی کند و آن‌ها را بلرزاند و زنگ وجود او را به صدا درآورد. شاید شنونده متوجه حرف‌هایش نمی‌شد، اما بی‌اختیار نفس عمیق می‌کشید. پرده‌هایی از جلوی چشم‌هایش کنار می‌رفت و چیزی نظیر روشنایی سحرگاهی در برابرش نمایان می‌شد.