سفیران اتحاد و یکدلی
پیامبران الهی، از جمله پیامبر اکرم (ص)، روشهای مختلفی را برای دعوت مردم به آیین خود به کار میبردند. حضرت محمد (ص) پس از آن که دعوت پنهان خود را آشکار ساخت، مورد غضب قریش قرار گرفت و پس از مدتی به مدینه هجرت کرد؛ در آن زمان پیامبر (ص) با قریش عهدنامهای موسوم به «عهد حدیبیه» امضا کرد که به موجب آن ده سال میان مسلمانان و قوم قریش جنگ نباشد. سپس پیامبر با خاطری آسوده از جانب قریش به دعوت سران کشورهای اطراف پرداخت. وی برای این کار روش مکاتبه و دعوت کتبی را پیش گرفت. چنانچه در منابع تاریخی آمده است پیامبر (ص) 185 نامه را برای دعوت یا بستن پیمانهای مختلف ارسال کرده و از این میان 29 نامه برای تبلیغ دین و دعوت به اسلام بوده است. نگارنده در کتاب حاضر متن عربی و ترجمۀ فارسی نامههای پیامبر (ص) به سران ایران، روم، حبشه، مصر، شام، یمن، یمامه، همدان، بحرین، هجر و نجران را فراهم آورده و تاثیر این نامهها بر سران کشورها و پاسخ، عکسالعمل و اقدامات سران در قبال نامهها را بررسی نموده است.