گفتمان میان رشتهای دانش: مبانی نظری، گونهشناسی و خطمشیهایی برای عمل در آموزش عالی
رویکردها و فعالیتهای میانرشتهای، در دهههای اخیر در سیاستگذاریهای علمی، آموزشی و پژوهشی جوامع مختلف، مورد توجه و اشتیاق عمومی بوده است. فعالیتهای میانرشتهای زمانی معنی پیدا میکنند که شناخت و فهم دقیق و درست پدیده یا مسئلهای از ظرفیت و دانش یک رشته یا یک تخصص خاص خارج باشد. این فعالیتها بیشتر از آن که علمی فنی و تخصصی باشد مقولهای روانشناختی و فرهنگی ـ اجتماعی است. نویسنده در کتاب حاضر، ضمن بیان تعریف و کلیاتی درباره میانرشتگی و گونهشناسی آن، مبانی نظری میانرشتگی و ساختارها و پژوهشهای میانرشتهای را بررسی کرده است. وی در ادامه، مبحث میانرشتگی در عمل را با طرح موضوعاتی چون طراحی فعالیتهای میانرشتهای و آموزش و یادگیری آن، تدریس گروهی و تمرین میانرشتهای، ارزیابی عملکرد میانرشتهای و چالشها و موانع فعالیتهای میانرشتهای تبیین کرده است.