حسن اسماعیلزاده نقاش مکتب قهوهخانهای
نقاشی قهوهخانهای نوعی از هنر تجسمی است که در میان همه بهرهگیریها از نقاشی کلاسیک غربی و نقاشی ایرانی راه خود را در جامعه ایرانی گشوده است. مهمترین خصیصهی نقاشی قهوهخانهای مردمی بودن آن است: در اینگونه آثار خلاقیت و تداوم فعالیت هنرمند در گروی ایمان و عشقی درونی به ویژه در حوزهی خلق آثار دینی است. نقاش قهوهخانهای از آنجایی که آموزشهای کلاسیک نمیبیند باید دارای شوق و انگیزهای درونی و فزاینده در مسیر یادگیری و توسعهی فعالیت اجتماعی خویش باشد. این گروه هنرمندان از میان مردم برمیخیزند و تا پایان عمر هنری خویش در میان مردم به ویژه مردم کوچه و بازار به حیات خویش ادامه میدهند. موضوع نقاشی قهوهخانهای از دو منبع کلی الهام گرفته است: داستانهای شاهنامهی فردوسی و وقایع تاریخ اسلام. در موضوعهای انتخابی، چه مذهبی و چه حماسی، نقاش لحظهی اوج داستان را به عنوان موضوع نقاشی انتخاب میکرده است. موضوعهای مذهبی به ویژه وقایع عاشورا یکی از مهمترین و محوریترین وقایع الهامبخش این نوع نقاشیها است. کتاب حاضر شامل مجموعهای از نقاشیهای حسن اسماعیلزاده، نقاش مکتب قهوهخانهای، است. ترسیم موضوع قهوهخانه برای اولینبار در نقاشیهای قهوهخانهای و توجه به صحنههای روزمرهی زندگی مردم و آداب و رسوم آنها مانند عقد کنان، چاوشخانی، شب چله و.... از ویژگیهای آثار استاد اسماعیلزاده است. نقاشیها و آثار مندرج کتاب به بخشهایی چون "جهان حماسه"، "جهان جمال"، "جهان عاشقانه" و "کوچه و بازار جهان" تقسیم شدهاند.