سبد سفارش شما خالی است!

دخترها بی آن که با هم حرف بزنند در خیابان اپل فورد راه می‌رفتند. نه دست هم را گرفته بودند و نه می‌خندیدند، نه حتی به هم نگاه می‌کردند. یکی خیلی پکر و نگران به نظر می‌رسید. آن یکی فقط عصبانی بود. اصلاً نمی‌شد گفت این دو تا دوست صمیمی هم هستند. دختر عصبانی اولین کسی بود که حرف زد. او یک دختر خوش بنیه بود با صورت کک و مکی و لباس‌های تمیز و مرتب. یک پیراهن نخی اتو کشیده پوشیده بود با جوراب‌های سفید. موها را شانه کرده بود، ناخن هاش هم کوتاه بود. دختر پکر با لبخندی زورکی گفت: چرند نگو جین. اگر نمی‌خواستم بیای، دعوتت نمی‌کردم...