سبد سفارش شما خالی است!

«مثنوی سرگذشت تأمل‌برانگیز انسانی است که در اثر وابستگی‌های بسیارش به مظاهر زندگی بی‌معنا، نه‌ تنها هویت انسانی خویش را از یاد برده، بلکه راه بازگشت به خود را هم فراموش کرده است. مشاهده این انسان درمانده و سرگردان، مولانا را برآن داشته است که چونان پیری راه‌دان و طبیب روحانی علت‌های درون، به هدایت و درمان او برخیزد.» پژوهش حاضر حاصل مطالعه موازی مثنوی و نظریه‌های روان‌شناسی کمال است. این مقایسه تلاشی برای ردیابی سفر روحانی مولانا در ساحات گوناگون وجود انسان است.