سبد سفارش شما خالی است!

سال‌ها پیش که بیشتر ساکنان تجریش روستایی بودند، و رفت و آمد بسیار مشکل بود. بچه‌ها هرروز از خیابان‌های پربرف و یخ تجریش به سختی عبور کرده و خود را به مدارس شمیران می‌رساندند. در آن زمان فردی به نام مشهدی «محمدعلی» که فرد دلسوزی بود و در تجریش زندگی می‌کرد با فروش اثاث خانه اتوبوس کهنه‌ای خرید و با آن هر روز بچه‌ها را به مدرسه می‌رساند. بچه‌ها او را «مشدی ممدلی» صدا می‌زدند و در وسط راه که اتوبوس متوقف می‌شد بچه‌ها آن را هل می‌دادند و آواز می‌خواندند. کار هر روز بچه‌ها هل دادن اتوبوس با آواز بود تا این که اتوبوس خراب شد و اهالی برای حل این مشکل دست به کار شدند.