سبد سفارش شما خالی است!

"[نویسنده] در این پژوهش، برای تحلیل فرایند دیالکتیکی رویارویی فکری و فرهنگی ایران با مدرنیت، گفتمان‌های اجتماعی ـ سیاسی گوناگونی را که از نیمه دوم قرن نوزدهم در آن جا پدیدار شده‌اند و همبستگی آنها را با گفتمان و شرایط مدرنیت در کانون توجه قرار می‌دهد. از این رو وظیفه اصلی این پژوهش دوگانه است: نخست، بررسی مفهوم و پدیده مدرنیت در متن غربی و جهانی آن؛ و دوم، بررسی رویارویی فکری و فرهنگی ایران با مدرنیت از نیمه قرن نوزدهم تاکنون". در بخشی از کتاب آمده است: "انقلاب اسلامی 1357 در مورد مسئله مدرنیت در خاورمیانه و ایران، نقطه عطفی به وجود آورد. جامعه‌ای که تمام ظواهرش به سرعت در حال مدرن شده بود، تقریبا یک شبه به دولتی دین سالار تبدیل شد. غالبا چنین گمان می‌رود که طغیان ایران علیه مدرنیت پس از 1357 نمایانگر واکنش به فرایند مدرن سازی‌ای است که از کودتای 28 مرداد 1332 آغاز شد. بر این اساس، می‌توان بسیاری از تحلیل‌ها را در مورد ایران از سال 1357 به بعد گلایه‌هایی دانست بر ناکامی ایران در همراهی با نیروهای مدرنیت و نهادهای دموکراسی".