سبد سفارش شما خالی است!

به باور نویسنده، گروهی از بزهکاران وجود دارند که از رشد کامل ذهنی برخوردار نیستند. این گروه، عقب‌ماندگان ذهنی نام دارند که توانایی هوشی و اجتماعی آن‌ها پایین است. بزهکاران عقب‌مانده ذهنی به دلیل ناتوانی در اندیشیدن و استدلال کردن، غالباً شرایط لازم را برای مسئولیت کیفری ندارند پس عادلانه نیست در سیستم قضایی مانند بزهکاران نرمال و معمولی با آن‌ها برخورد شود. قوانین ایران در زمینه مسئولیت کیفری بزهکاران عقب‌مانده ذهنی بسیار ناقص است. کتاب حاضر ابتدا شرایط لازم برای مسئولیت کیفری را بحث کرده است؛ سپس با مقایسه افراد عقب‌مانده ذهنی با کودکان و بیماران روانی، مسئولیت کیفری آن‌ها را در حقوق ایران و انگلستانش مورد سنجش و ارزیابی قرار داده است.