سبد سفارش شما خالی است!

آقای «حسین خانزاده»، در سال 1320 در یکی از شهرهای اصفهان به نام گز برخوار به دنیا آمد. شغل او نجاری بود، از این رو تخلص خویش را «نجارگزی» انتخاب کرد. او شیفتۀ شعر و موسیقی بود و اشعارش ساده و روان و به دور از صنایع لفظی و معنوی است. مضامین شعرهایش عارفانه و قالب آنها غزل است. وی در شعرهایش، خداوند را معشوق و حضرت علی (ع) را الگوی خویش قرار داده است. عناوین برخی از شعرها عبارت‌اند از: مقتدای عارفان؛ آزادی؛ برای سربازی مرتضی؛ عشق خدا؛ چشم امید؛ عمر بر باد رفته؛ پرواز؛ کوی عشق؛ سبب‌ساز؛ بوی بهشت؛ کردار نیک؛ تشنۀ وصل؛ بازار عشق؛ و عشق پنهان.