برنامهریزی پایتختهای قرن بیستم
شهرسازی - مطالعات میانفرهنگی / پایتختها
مقامات ملی یا شهری اغلب به این باور عمومی پناه میبرند که سیمای پایتخت، برای ایجاد یک تصویر متناسب با اساطیر ملی یا مدنی، باید به صورت فیزیکی تغییر کند. آنها همچنین به دنبال کارآمدی بیشتر هستند تا امکان پذیرش کارکردهای رشد یابنده را در پایتختها فراهم کنند. نتیجه این تفکر ساختمانها و خیابانهای بزرگتری است که فضاهای باز و تزیینات هنرمندانه بخشی از آنها را تشکیل میدهد. مقالات کتاب حاضر این نوع تلاشها را به بحث میگذارند. این اثر به تبیین جریان مباحث تاریخی و دغدغههای حال حاضر در تاریخ برنامهریزی کمک مؤثری میکند.