سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، پژوهشی است که در آن نگارنده با رویکردی تاریخی، جریان‌های فرهنگی ایران در دوره پهلوی دوم، سیر تحولات و چگونگی کانونی شدن آن‌ها را مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. نگارنده تشریح می‌کند که جریان فرهنگی منظومه نسبتاً منسجمی از باورها، ارزش‌ها، عقاید، سبک‌های زندگی، هنر، دانش‌ها و اندیشه‌هایی است که پذیرش عمومی می‌یابند و به نیرویی اجتماعی- سیاسی مبدل می‌شوند. در عصر سنت، فرهنگ ایرانی نه در قالب جریان‌های متضاد یا متفاوت از هم، بلکه در قالب کلیتی قرار داشت که باوجود داشتن گرایش‌های متعدد، به لحاظ چهارچوب و مؤلفه‌های تشکیل‌دهنده، بین آن‌ها تفاوت بنیادین نبود و در درون این کلیت، عوامل همگرایی و انسجام بر عوامل واگرایی برتری داشت.