سبد سفارش شما خالی است!

نظریة فیلم معاصر هنگامی به وجود آمد که از سفسطة ناتورالیستی نظریة فیلم کلاسیک جدا شد و هنگامی که از الگوهای دیداری (شناخت، دریافت، روان‌شناسی)؛ نظریه‌های زبان حرکت کرد؛ یعنی زمانی که فیلم را یک زبان دلالت‌زا شمرد نه ابزاری برای بازآفرینی مکانیکی، و این نقطة عزیمت اولیه قطعا حاصل برخورد روانکاوی، نشانه‌شناسی و مارکسیسم است. تداخل این سه نظریه هم در دهة 1960 باعث ظهور نشانه‌شناسی فیلم به عنوان نخستین مدخل نظریة فیلم معاصر شد. پرسش اولیة نظریه فیلم معاصر این بود که مولفه‌ها روی ضمیمه‌های خاص فیلم که آن را از دیگر فرم‌های هنری دلالت‌زا (رمان، نمایش‌نامه و...) متمایز می‌کند چیست؟ پاسخ این پرسش و در مواردی طرح پرسش‌های تازه در برابر آن، مهم‌ترین و پایدارترین پروژة نظریة فیلم معاصر در چهار دهة اخیر بوده است. مقالات این شمارة «ارغنون» کوششی است برای معرفی تنوع دیدگاه‌های مختلف موجود در نظریة فیلم معاصر.