تعامل فرهنگ و سیاست؛ از تئوری تا واقعیت
به زعم نگارنده: رشد و توسعة اقتصادی یا سیاسی بدون توجه به ارزشهای والای فرهنگی میتواند موجبات سستی در اصول اعتقادی و ملی جامعه را فراهم آورد. به همین دلیل طبق نظریة سازندهگرایی بهرهبرداری بهینه از فضای جدید جهانی در حوزههای سیاست و فرهنگ میتواند تعادل درونی و بیرونی کشورها در همة زمینهها را به دنبال داشته باشند. بر این اساس، وی در کتاب حاضر نخست به تبیین نظریة «سازندهگرایی» و ابعاد آن که عمدتا در زمینة روابط بینالملل مطرح است و سپس به مفهوم و الگوهای تعامل سیاست و فرهنگ اشاره کرده است. آنگاه مدلهای تعاملی همگرا (اعتماد متقابل، وحدت کامل و...) در روابط فرهنگی و سیاسی مردم و دولت در داخل و خارج مرزهای ایران را ارزیابی و در نهایت مشکلات موجود و راهحلهای پیشنهادی دربارة فعال کردن زمینههای ممکن تعامل میان ساختارها و عوامل (اعتماد، هویت، پیشرفت و...) را مطرح کرده است.