سبد سفارش شما خالی است!

مولانا در همان اوان کودکی از نقش روح‌بخش عطّار برخوردار شد و تحت تعلیمات او قرار گرفت و این تأثیر نفس عطّار و اندیشه و سبک بیان او، در همة آثار مولانا به خصوص مثنوی و غزلیات شمس کاملاً آشکار است. مثنوی مولانا نقطة اوج همة منظومه‌های عرفانی است که با حدیقة سنایی آغاز شد، با منطق‌الطیر و سایر مثنوی‌های عطّار وسعت گرفت و مولانا نیز مانند عطّار، شهرزاد قصّه‌گوی محفل اصحاب ذوق است و مانند او قصّه‌ها و تمثیل‌ها را دام صید مرغان اندیشه و تجربیات عرفانی و اخلاقی کرده است. الا آن که وجد و مستی و شور و حال مولانا از عطّار بیشتر و پروازهای شاعرانه‌اش بلندتر و فصاحت بیانش به کمال نزدیک‌تر است. کتاب حاضر مجلّد سوّم از ویژه‌نامة‌ مولاناست که به مقام‌ها و خطابه‌هایی در بزرگداشت مولانا و صاحبنظران مختلف اختصاص دارد.