سبد سفارش شما خالی است!

استفاده از شخصیت‌های حیوانات در قصه و داستان از گذشته‌های دور در ادب فارسی رواج پیدا کرده است. در ادب فارسی به‌ویژه در سبک عراقی آثار تعلیمی و عرفانی متعددی در عرصه نظم و نثر پرداخته شده که هر یک به‌نوعی از این نوع حکایات استفاده کرده‌اند. در کتاب حاضر با هدف شناخت تمثیل‌ها در این آثار و هدف گویندگان دو اثر تعلیمی و دو اثر عرفانی از دوره عراقی انتخاب شده و تمثیل‌های حیوانی در آن‌ها موردبررسی قرارگرفته است.