سبد سفارش شما خالی است!

بررسی و تحلیل «سیاست خارجی» جمهوری اسلامی ایران از اواخر دهه 1970 است که بر اساس «پیش‌فرضیه جیمز روزنا» تدوین یافته است. روی‌کرد روزنا ماهیتی ترکیبی دارد و از یک‌سو بر نشانه‌های فردی در رفتار سیاست خارجی تاکید می‌کند و از سوی دیگر به ساختار سیاسی و نیز مجموعه‌های بوروکراتیک اصالت می‌دهد. وی هم‌چنین ساختار نظام بین‌الملل را نیز به عنوان یکی از شاخص‌های تعیین‌کننده در رفتار سیاسی و سیاست خارجی مورد ملاحظه قرار می‌دهد. در این نظریه، همان‌گونه که ساختار نظام بین‌الملل می‌تواند بر جهت‌گیری سیاست خارجی و رفتار سیاسی واحد‌های حکومتی تاثیر‌گذار باشد، شاخص‌های دیگری همانند نخبگان سیاسی، ساختار بروکراتیک، نظام اجتماعی، احزاب سیاسی و به طور کلی ساختار داخلی حکومت نیز می‌تواند فرایندهای سیاست خارجی کشورها را تحت تاثیر قرار دهد. نگارنده تلاش نموده تا برای شاخص‌های داخلی و نقش آن‌ها در سیاست خارجی کشورها، به ویژه جمهوری اسلامی ایران اصالت قایل شده و آن را به موازات عوامل بین‌المللی مورد توجه قرار دهد. در این مجموعه از رهیافت‌های نظری افرادی استفاده می‌شود که برای ایدئولوژی سیاسی، احزاب، ساختار داخلی، نشانه‌های هویتی و قواعد حقوقی اصالت قایلند.