بازمانده گویشهای سمنانی در متون عرفانی
عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 / علاءالدولهسمنانی، احمدبنمحمد، 659 - 736 ق - نقد و تفسیر / ابوالحسنخرقانی، علیبناحمد، 425 - 352 ق. - نقد و تفسیر / سمنانی / بایزیدبسطامی، طیفوربنعیسی، 188؟ - 261 ق. - نقد و تفسیر
«گویش سمنانی یکی از گویشهای مستقل در زبان فارسی و یکی از شاخههای زبانهای ایرانی است. از نظر تقسیم بندی تاریخی، متعلّق به حدّ فاصل زبانهای باستانی و میانی و جزء شاخههای غربی زبانهای ایرانی و متعلّق به نواحی شمالی لهجههای مرکزی ایران است.» نگارنده در این اثر با استفاده از متون منثور و منظوم زبان فارسی، واژگان، ترکیبها، جملهها، اشعار، شناسهها و دیگر اجزای زبانی مربوط به حوزة زبانشناسی را بررسی کرده و معنی و مفهوم و کاربرد آنها را مشخص کرده است. متونی چون: «اسرارالتوحید»، «تذکره الاولیا»، «تمهیدات» و ... در این اثر مورد مطالعه و پژوهش قرارگرفتهاند.