سبد سفارش شما خالی است!

حکیم « ادریس بن حسام الدین بدلیسی» ، از منشیان و مورخان برجستۀ اواخر سدۀ نهم و اوایل سدۀ دهم هجری است. وی نخست از نویسندگان دربار سلطان یعقوب آق قویونلو بود و در استیلای اسماعیل صفوی بر آذربایجان از بیم جان به خاک عثمانی و دستگاه سلطان بایزید پناه برد و پس از او در دربار سلطان سلیم اول به حرمت تمام روزگار گذراند. یکی از آثار ناشناختۀ وی کتاب «قانون شاهنشاهی» است, که خود، آن را «دستورنامه شاهان» نامیده است. وی کتاب را در یک مقدمه و چهار مقصد به نگارش آورده است. بخش‌های چهارگانۀ کتاب بر موضوعاتی چون: استحقاق خلافت رحمانی در نشأت انسانی، اخلاق و ملکات شایستۀ مرتبۀ پادشاهی؛ تفضیل افعال و احوال که لایق / رتبت جهانی است؛ و کیفیت تکمیل سروری صوری به واسطۀ اتصاف به کمالات معنوی اشتمال دارد. او در کتاب صفاتی چون حکمت، عدالت، شجاعت و عفت را لازمه هر شاه بخت یار شمرده و سلطان را به برخورداری از سلطۀ باطنی و خداترسی توصیه کرده است. نثر کتاب، مسجع و مزّین به آیات قرآن، احادیث نبوی و اشعار و امثال فارسی و عربی است. اثر حاضر با استفاده از دو نسخۀ کتاب قانون شاهنشاهی تصحیح شده است. این نسخ عبارت‌اند از نسخۀ موزه آثار ترک و اسلام؛ و نسخۀ کتابخانۀ سلیمانیۀ استانبول.