سبد سفارش شما خالی است!

مجموعه شعرهای به‌جا مانده از ابوعبدالله جعفر بن محمد «رودکی» است. اشعار موجود در این دیوان در قالب‌های مختلف قصیده، مثنوی، قطعه و رباعی سروده شده است. بر اساس آن‌چه در مقدمه آمده، رودکی پدر شعر فارسی و پایه‌گذار سبک خراسانی است. در اشعار رودکی شعور و شادی، وجد و ملال، زهد و اندرز و شک و یقین به هم آمیخته است. تخیل او بسیار قوی و تصویرهای شعریش گویا است. همچنین در مقدمه این اثر، بحثی پیرامون دلایل و زمان کور شدن رودکی به میان آمده و نویسنده در طی آن نظریات برخی از محققین را جمع‌آوری کرده و خود دیدگاه کور مادرزاد بودن او را صحیح دانسته است.