سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب با نگاهی تاریخی ـ اجتماعی؛ تحولات روشنفکری در ایران و چگونگی جریان دین مدار جامعه را (از سال‌های دهه بیست به بعد) بررسی می‌نماید. تلاش علمی برای نشان دادن هماهنگی دین با علوم جدید، بازسازی حوزه، ایجاد محافل دینی و فرهنگی، برگزاری جلسات سخنرانی و انتشار مجله و کتاب، از جمله ویژگی‌های حرکت دین مداران، اعم از حوزه و دانشگاه بوده است. این واقعیات در حالی بود که جریان‌های روشنفکری قبل از آن، دین را در تقابل با علم و شرایط نوین زندگی می‌دیدند....". مباحث کتاب ذیل این عناوین سامان یافته است: "گونه شناسی نسل‌های روشن‌فکری"، "شکل‌گیری نسل اول روشن فکری در ایران (روشن‌فکران غرب گرا)"، "تحول روشن فکری مشروطه خواه به اقتدار گرایی"، "تحول و احیای نسل‌های مختلف روشن فکری"، "روشن فکری دینی و بسترهای تاریخی آن"، "تعامل روحانیت نوگرا با روشن‌ فکران".