سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب پس از مقایسه‌ی همانندی‌های تفکر کودک و تخیل شاعر، همراه با نمونه‌هایی از شعر سنتی و معاصر ایران به بررسی چرایی و چگونگی بازگشت به کودکی در شعر می‌پردازد. اصلی‌ترین پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا شعر نوعی بازگشت به کودکی است؟ در فصل اول، نویسنده از علم روان‌شناسی بهره می‌گیرد و مراحل تحول شناخت کودک را از دیدگاه یکی از روان‌شناسان برجسته به نام "پیاژه" بررسی می‌کند. نویسنده به سه دوره‌ی حسی ـ حرکتی، دوره‌ی عملیات عینی و دوره‌ی عملیات صوری (قیاسی) اشاره دارد و زیرمجموعه‌های هر دوره را نیز ذکر می‌کند. مطالب فصل دوم، ویژگی‌های بازگشت به کودکی را شامل می‌شود. نویسنده بیش‌تر به توصیف چگونگی‌ها و شگردهای شعر می‌پردازد و به دنبال تعریف شعر یا چیستی حقیقت ذاتی شعر نیست.