سبد سفارش شما خالی است!

شیخ بهایی، فقیه، عارف، منجم، ریاضی‌دان، ادیب و تاریخ‌دان دوره‌ی صفویه است. وی به سال 953 هجری قمری در بعلبک لبنان به دنیا آمد. برای پی بردن به مقام علمی، میزان دانش و تاثیر شیخ بهایی در جهان دانش، کافی است بدانیم که بیش از 40 تن از دانشمندان و بزرگان قرن یازدهم هـ . ق از وی علم آموخته و بهره برده‌اند. از این جمله‌اند: ملاصدرا، ملا محسن فیض کاشانی و ملا محمدتقی مجلسی. آثاری که شیخ بهایی در شعر، پند و حکایات به نظم یا نثر نوشته عبارت است از: دیوان؛ نان و حلوا؛ شیر و شکر؛ نان و پنیر؛ موش و گربه؛ و کشکول (مشهورترین اثر شیخ بهایی شامل مطالب پراکنده به عربی و فارسی). کتاب حاضر تلخیصی است از حکایت‌های شیخ بهایی که از کتاب‌های کشکول، موش و گربه و نان و حلوا برگرفته شده است. برخی از این حکایات عبارت‌اند از: سه گناه در یک دیدار؛ تربیت با عشق؛ ثروت و غرور؛ امتحان بیهوشی؛ راه رهایی از ستمگر؛ خانه‌ای در بهشت؛ آزادی یا اسارت؛ خودشان بهتر می‌دانند؛ خانه‌ی بی‌عیب؛ رفتار حکیم، پند جالینوس؛ درخواست عاشق؛ گرسنگی و عشق به لیلی؛ معجون معجزه‌گر؛ و آشکار شدن راز.