سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر به بررسی روند تاریخی و هنری تأثیرپذیری هنر اروپایی بر هنر سنتی ایران، از ابتدای عصر صفویه تا ابتدای قاجار پرداخته است. در کتاب حاضر تشریح می‌شود که در قرن 11 هجری قمری، مقارن با عصر پرشکوه صفویه، ایران دارای سه مکتب فرهنگی و هنری تبریز، قزوین و اصفهان بود. مطالعات صورت گرفته بیانگر این مطلب است که عالی‌ترین مکتب هنری صفویه همان مکتب اصفهان است که با تلاش هنرمندانی نظیر رضا عباسی بنا نهاده شد. مکتب اصفهان بر پایه نفوذ هنر اروپایی و افول نگارگری سنتی ایران بنا نهاده شده است، رکن اصلی آن فرنگی سازی است و در زمان شاه‌عباس اول و با تکیه‌بر تلاش‌های او در زمینه‌های سیاسی، بازرگانی، فرهنگی و مذهبی حاصل شد. همزمان با ورود هنرهای غربی، که برخاسته از طرز فکر رنسانسی اروپا و بر پایه طبیعت نگاری و واقعیت‌نگری بود، نگارگری سنتی ایران رفته‌رفته روبه افول نهاد و جای خود را به هنر جذاب و جدید اروپایی داد که در آن دوران با حمایت حامیان قدرتمندی چون دربار و شاه مواجه بود.